της Armağan Tulun*

Το Σιωνιστικό Ισραήλ προσπάθησε να εκδιώξει τους Παλαιστίνιους από τα σπίτια τους στη συνοικία Sheikh Jarrah. Μπροστά στην εντεινόμενη αντίσταση εναντίον του, εξαπέλυσε βίαιες επιθέσεις σε κάθε γωνιά της Παλαιστίνης, βομβαρδίζοντας ακόμη και αμάχους. Μέχρι την κήρυξη της κατάπαυσης του πυρός στις 21 Μαΐου, 243 Παλαιστίνιοι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, έχασαν τη ζωή τους σε αυτές τις επιθέσεις. Γυναίκες και παιδιά… Πόσο υποφέρουν μπροστά στην καταπίεση του πειρατικού κράτους κατοχής του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, αλλά και πώς στέκονται απέναντι στους στρατιώτες αυτού του κράτους, του προκεχωρημένου φυλακίου του ιμπεριαλισμού!

Όλος ο κόσμος είδε σκηνές που οι Παλαιστίνιες γυναίκες ξυλοκοπούνται και φυλακίζονται από τους Ισραηλινούς στρατιώτες. Οι Παλαιστίνιες γυναίκες υπέστησαν αυτή τη βία επειδή στάθηκαν στο πλευρό της αντίστασης και συνεχίζουν να το κάνουν. Οι γυναίκες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην υπεράσπιση του τζαμιού Αλ Ακσά και των γειτονιών της Ανατολικής Ιερουσαλήμ ενάντια στην Ισραηλινή αστυνομία και τους σιωνιστές εποίκους. Οι γυναίκες στις γειτονιές που το Ισραήλ προσπάθησε να εκκενώσει δεν το επέτρεψαν αυτό. “Από τη Νάκμπα, αυτή την αντίσταση την κληρονομήσαμε από τις γιαγιάδες μας˙ αγωνίστηκαν για να μην εκτοπιστούν, υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους, τώρα είναι η σειρά μας”, λέει η Muna al-Kurd στη συνοικία Sheikh Cerrah.

Ενώ η Maryem Afifi συνελήφθη από Ισραηλινούς στρατιώτες, το χαμόγελό της έγινε ένα από τα σύμβολα της αντίστασης. Εκφράζοντας ότι δεν ήθελε να δει τον Παλαιστινιακό λαό να περνάει τα ίδια βάσανα για άλλη μια φορά, πήρε μέρος στις διαδηλώσεις και έγινε μέρος της αντίστασης, προσθέτοντας: “Αν εμείς οι γυναίκες δεν αντισταθούμε σε αυτή την κατοχή, δεν διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, αν δεν αγωνιστούμε για να μείνουμε σε αυτή τη γη, ποιος θα το κάνει;” αναρωτιέται. Χωρίς να μεταβιβάζει το καθήκον της υπεράσπισης της πατρίδας της σε κανέναν…

Ενώ οι ρουκέτες που εκτόξευαν οι Παλαιστινιακές οργανώσεις αντίστασης χτύπαγαν τον λεγόμενο αδιαπέραστο “σιδερένιο θόλο” του Ισραήλ, οι γυναίκες έπαιξαν το ρόλο τους στην υπεράσπιση των δρόμων και των γειτονιών, γειτονιά προς γειτονιά. Όλοι θυμόμαστε την Ahed Tamimi, που 17 ετών τότε, αποτέλεσε ένα από τα σύμβολα του κινήματος κατά της κατοχής. Η οργή της εκφράστηκε στα μάτια και τη γλώσσα του σώματός της εκείνη την εποχή. Όλη η ιστορία μάς έχει δείξει ότι πολλές Ahed Tamimi έχουν μεγαλώσει στους κόλπους της Παλαιστίνης, άνδρες και γυναίκες, και η αυξανόμενη αντίσταση που ξέσπασε τον Μάιο του 2021 το απέδειξε για άλλη μια φορά. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτές, και είναι απαραίτητο να ακούσουμε τις φωνές τους. Η Ahed Tamimi επικρίνει ιδιαίτερα τον δυτικό κόσμο και τις γυναικείες οργανώσεις και τις οργανώσεις τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα που σιωπούν και δεν παρέχουν επαρκή υποστήριξη απέναντι στις διώξεις των Παλαιστινίων γυναικών. Λέει: “Αν αυτό που συνέβη εδώ συνέβαινε σε άλλη χώρα, θα το έβλεπαν από διαφορετική οπτική γωνία. Μπορείτε να δείτε ότι αν οι γυναίκες εκτίθεντο σε βία αλλού, θα αντιδρούσαν εξαιρετικά. Γιατί αυτό που συμβαίνει σε εμάς θεωρείται φυσιολογικό. Ας δηλώσουν ότι η Παλαιστίνια γυναίκα δεν αξίζει αυτή τη βία. Φυσικά – πρόκειται για μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Διότι αυτός ο εισβολέας, ο αποικιοκράτης, πολεμάει με σκοπό να σκοτώσει. Η Παλαιστίνια είναι εκτεθειμένη στη βία του μόνο και μόνο επειδή υπερασπίζεται τα δικαιώματά της. Την χτυπούν μόνο και μόνο επειδή στέκεται μπροστά τους και λέει “δεν αποδέχομαι την κατοχή και την εκμετάλλευση του σπιτιού, της γης και του τόπου μου”. Ζητάμε βοήθεια από όλες τις οργανώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών και τις διεθνείς οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Χρειαζόμαστε περισσότερη βοήθειά για την υπόθεση της Παλαιστίνης μας. Βλέπουμε ότι δεν είναι μαζί μας με την επιθυμητή έννοια σε αυτή την περίπτωση”.

Δυστυχώς, δεδομένης της πρακτικής των πολιτικών κινημάτων και των γυναικείων οργανώσεων στα δικά μας εδάφη για την Παλαιστίνη, πρέπει να παραδεχθούμε ότι τόσο η κριτική της Ahed Tamimi όσο και το κάλεσμά της είναι δικαιολογημένα. Ενώ είναι απαραίτητο να αγωνιστούμε για να αυξήσουμε την υποστήριξη προς την Παλαιστινιακή αντίσταση και να ακουστεί η φωνή της Παλαιστινιακής υπόθεσης, δεν υπάρχει αρκετή αλληλεγγύη και υποστήριξη ακόμη και κατά τη διάρκεια των επιθέσεων του Ισραήλ. Η χορευτική παράσταση της γυναικείας ομάδας Las Tesis στη Χιλή αποτελεί πηγή έμπνευσης, αλλά αν και έχουμε περάσει στις διαμαρτυρίες στους δρόμους για την Παλαιστίνη, δεν βλέπουμε καν μια σημαντική γραπτή δήλωση. Ακόμα χειρότερα, αυτή η κατάσταση γίνεται εργαλείο στις προσπάθειες του Ισραήλ να δημιουργήσει ένα νόμιμο έδαφος για τον εαυτό του. Ένα από τα συνθήματα της Παλαιστινιακής υπόθεσης είναι “μποϊκοτάζ του Ισραήλ, ελευθερία για την Παλαιστίνη”. Το μποϊκοτάζ περιλαμβάνει τη διακοπή κάθε είδους συνεργασίας και σχέσεων με το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων στον ακαδημαϊκό και πολιτιστικό τομέα. Τι βλέπουμε λοιπόν; Περιγράφοντας το όραμά του ως “Δημιουργία αλλαγής για την επίτευξη ενός δίκαιου κόσμου για όλους, όπου οι γυναίκες θα ενδυναμώνονται και θα εξασφαλίζεται η ισότητα των φύλων”, το Ίδρυμα Flying Broom Foundation δημιούργησε μια σχέση χορηγίας με το ARTISRAEL, το οποίο λειτούργησε ως προπαγανδιστικός μηχανισμός του Ισραήλ, σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ πέρυσι. Το Flying Broom απέφυγε σιωπηλά όλες τις εκκλήσεις για τον τερματισμό αυτής της χορηγικής σχέσης. Ας πούμε ότι δεν το σκέφτηκαν τότε, αλλά προφανώς δεν το μετάνιωσαν ούτε και τώρα. Διότι και φέτος δεν θεώρησαν κακό να παρευρεθούν στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Ισραηλινή πρεσβεία στην Τουρκία στις 8 Μαρτίου και δεν είδαν κανένα σφάλμα στο να συζητήσουν με τους Ισραηλινούς εκπροσώπους τα παραδείγματα βίας κατά των γυναικών στην Τουρκία και στον κόσμο. Αν θέλουμε να λυπηθούμε για όσα συνέβησαν στην Παλαιστίνη σήμερα και να μην τα ξεχάσουμε αύριο, αν θέλουμε να ακούσουμε τη φωνή της Ahed Tamimi, των Παλαιστίνιων γυναικών, τότε αυτό που πρέπει να γίνει είναι ξεκάθαρο: μποϊκοτάρουμε το Ισραήλ, αγωνιζόμαστε για την ελευθερία της Παλαιστίνης.

Μετάφραση Αρ. Μα.

* Tο άρθρο δημοσιεύθηκε στο 140ο τεύχος της εφημερίδας Gerçek, των Τούρκων συντρόφων του DIP, Μάιος 2021