Η αποτυχία της Γερμανίας να “πουλήσει” το σύνολο των ομολόγων της δημοπρασίας δεκαετών ομολόγων που είχε εξαγγείλει στις αρχές της εβδομάδας είναι ένα κομβικό γεγονός παγκόσμιας σημασίας για την εξέλιξη της κρίσης.
Για πρώτη φορά από το 1995 η Γερμανική Κυβέρνηση δεν κατάφερε να πουλήσει περίπου το ένα τρίτο των ομολόγων που είχε εξαγγείλει ότι θα διαθέσει στην πρωτογενή αγορά ομολόγων.
Η Γερμανία είναι η χώρα που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας αξιοπιστίας παγκοσμίως όσον αφορά στην ικανότητα αποπληρωμής του χρέους.
Η έκφραση επιφυλάξεων από τις αγορές κεφαλαίων για την συγκεκριμένη δημοπρασία (τα δεκαετή ομόλογα της Γερμανίας γίνονταν πάντα ανάρπαστα στις αγορές από τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία) αποτυπώνει το μεγαλύτερο ρήγμα εμπιστοσύνης στο κρατικό χρέος στις διεθνείς αγορές από τα μέσα της δεκαετίας του 90. Και οπωσδήποτε μεγαλύτερο ακόμα και από εκείνο του 2008 μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers ανεξαρτήτως “τεχνικών” ή άλλων εξηγήσεων.
Αποδεικνύει πλέον ότι η κρίση χρέους και η χρηματοπιστωτική ασφυξία των τελευταίων δύο ετών όχι μόνο έχει τροφοδοτήσει μια αδιέξοδη πολιτική κρίση στην Ευρωζώνη αλλά και ότι αυτό το πολιτικό αδιέξοδο έχει προκαλέσει μια χωρίς προηγούμενο εκροή κεφαλαίων σε συνδυασμό με την “επιστροφή” του αδιέξοδου της κρίσης χρέους στις ΗΠΑ και στην Κίνα.
Η πρόσφατη επίσημη άρνηση της Γερμανίας και των “σκληρών” της Ευρωζώνης να… επιτρέψουν αφ' ενός την έκδοση του “ευρωομολόγου” και αφ' ετέρου να δώσει στην ΕΚΤ εντολή να εγγυηθεί και να χρηματοδοτήσει χωρίς όρια (δηλαδή να τυπώσει χρήμα) το χρέος της Ευρωζώνης φαίνεται να οδηγεί την νομισματική ένωση στο απόλυτο αδιέξοδο. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, στη Γερμανία – και στη Φιλανδία – τα τελευταία 24ωρα έχουν αρχίσει να ακούγονται φωνές ακόμα και μέσα στο κόμμα της φράου Μέρκελ για επανεξέταση της στάσης της.
Η υπόθεση της 6ης δόσης για την Ελλάδα μέσα στο πλαίσιο αυτό αποτελούσε ένα επιπλέον “αγκάθι” που επιχειρήθηκε το βράδυ της περασμένης Τρίτης 22/11 να παραμερισθεί προσωρινά με την τραγελαφική ιστορία της “επιστολής” Σαμαρά η οποία στάλθηκε την Τετάρτη το μεσημέρι για να στραφεί η προσοχή εκεί που είναι πλέον το μεγάλο πρόβλημα : η ταχύτατη και εκτεταμένη εκροή κεφαλαίων από την Ευρωζώνη προς τις ΗΠΑ και την Ασία. Η εκροή έχει αρχίσει εδώ και τέσσερις μήνες (από την περίοδο της πρώτης Συμφωνίας του Ιουλίου), αλλά άρχισε να παίρνει πρωτοφανείς διαστάσεις στα τέλη Οκτωβρίου.
Αποτέλεσμα αυτής της νέας φάσης της κρίσης που έχει παγώσει την διατραπεζική αγορά στην Ευρώπη είναι και το “καζίκι” της Γερμανίας η οποία ξαφνικά και…. αναπάντεχα βρέθηκε στην θέση των χωρών της ευρωζώνης που δεν βρίσκουν δανειστές. Βέβαια, η διάκριση μεταξύ Γερμανίας και των υπολοίπων εξακολουθεί να υπάρχει καθώς η αδυναμία πώλησης ομολόγων προέκυψε από το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Μέρκελ επιχείρησε να πουλήσει τα ομόλογα με τα ίδια χαμηλά επιτόκια που τα πούλαγε μέχρι πρόσφατα.
Εκεί έφαγε τα μούτρα της… Έτσι μέσα σε δύο 24ωρα οι αποδώσεις των γερμανικών ομολόγων αναπήδησαν από το 1,9% στο 2,1% γεγονός που –παρά το μικρό μέγεθος– διαμορφώνει μια αντίστροφη τάση για την αξιολόγηση του γερμανικού χρέους που έχει σοκάρει όλους στην Ευρωζώνη και αναγκάζει τις ευρωπαϊκές τράπεζες να τρέχουν για ρευστό στην ΕΚΤ καθώς καμία πλέον –καλή ώρα όπως το 2008– δεν έχει εμπιστοσύνη να δανείσει την διπλανή της !
