ΠΡΙΝ ΑΛΕΚΤΩΡ ΛΑΛΗΣΑΙ...

Κρίση στην Κομισιόν του Γιουνκέρ

  Χωρίς απρόοπτα αλλά και χωρίς απαντήσεις έγινε η πρώτη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο την περασμένη Τετάρτη για το περιβόητο σκάνδαλο “Luxleaks” που αφορά στον νέο πρόεδρο της Kομισιόν Ζαν Κλώντ Γιουνκέρ.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν κατηγορείται ότι έκλεισε κατά την διάρκεια της μακράς θητείας του ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου συμφωνίες με 340 πολυεθνικές εταιρείες, τράπεζες, επενδυτικά funds και βιομηχανικές επιχειρήσεις με τις οποίες συμφωνίες τους έδινε το δικαίωμα να πληρώνουν σχεδόν μηδενικό φόρο (1%) αρκεί να μετακόμιζαν την έδρα τους στο Λουξεμβούργο. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες μεγάλος αριθμός των εταιρειών αυτών είναι γερμανικών συμφερόντων. Ουσιαστικά το Λουξεμβούργο λειτούργησε σαν φορολογικός παράδεισος την ίδια ώρα που η Ευρωζώνη «ισοπέδωνε» την Κύπρο με τη δικαιολογία ότι αποτελούσε φορολογικό παράδεισο για τους ρώσους…   
Η πολύ “φιλική” στάση της κυβέρνησης του Λουξεμβούργου επί Juncker για δύο περίπου δεκαετίες απέναντι σε τρεις περίπου εκατοντάδες πολυεθνικές έχει γεμίσει τα δημόσια ταμεία του, αλλά παράλληλα έχει δημιουργήσει ένα πρωτοφανές φοροαπαλλακτικό περιβάλλον γι’ αυτές μέσα στην ευρωζώνη.
Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι σημερινό. Υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά μέσα σε αυτό το περιβάλλον που λειτουργεί σε “εθνικό” πλαίσιο, η ΕυρωΖώνη έχει εν γνώσει της τοποθετήσει τα δύο μεγαλύτερα δικά της επενδυτικά «εργαλεία», το EFSF και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι ο φορολογικός παράδεισος του Λουξεμβούργου για το ευρωπαϊκό χρηματιστικό κεφάλαιο προορίζεται να εξελιχθεί στο “περιβάλλον” εκείνο που επιχειρείται να γίνει η βάση μιας ενιαίας αγοράς κεφαλαίων σε… ευρωπαϊκό έδαφος. Αυτός ήταν και παραμένει ένας σχεδιασμός για τον οποίο το γαλλικό και το γερμανικό τραπεζικό σύστημα με την συγκατάθεση της Ολλανδίας έχουν συμφωνήσει εδώ και καιρό.
Η προσπάθεια “νομιμοποίησής” του, άλλωστε, παρά το ειδικό φορολογικό καθεστώς, έχει ξεκινήσει με πρωτοβουλία του Γιουνκέρ από το φθινόπωρο του 2013 όταν έθεσε θέμα σταδιακής κατάργησης του τραπεζικού απόρρητου.
Στην προοπτική αυτή, του να δημιουργήσει δηλαδή η Ευρωζώνη τις προϋποθέσεις για την δική της αγορά κεφαλαίων μετά την ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης με τα πρόσφατα stress test και την ενιαία τραπεζική εποπτεία από την ΕΚΤ, ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν φαίνεται να έχει ουσιαστικό ρόλο.
Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι η αντίδραση της Βρετανίας κυρίως λόγω της καθοριστικής σημασίας που θα είχε ένα τέτοιο γεγονός για την τύχη του λονδρέζικου City, αλλά και η Wall Street, μόλις τώρα έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται και η υπόθεση του Luxleaks στο Λουξεμβούργου είναι η πρώτη τροχειοδεικτική βολή ενάντια στους σχεδιασμούς της Ευρωζώνης.
Σε κάθε περίπτωση πάντως στην Ευρωζώνη εφ’ όσον η υπόθεση των φοροαπαλλακτικών συμφωνιών που έχει υπογράψει το Λουξεμβούργο επί Juncker ανοίξουν τον φάκελο που εδώ και καιρό μπαίνει στην άκρη στο Συμβούλιο Υπουργών, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποφευχθεί μια νέα –απρόβλεπτης έκτασης και βάθους– κρίση στην Ευρωζώνη με σοβαρές επιπτώσεις στο συνολικό πολιτικό και οικονομικό σκηνικό της.
 Γιάν. Aγγ.