Red Roja
Στις 25 – 26 Ιουνίου 2022 διεξήχθη μια Επείγουσα Διεθνής Αντιπολεμική Συνδιάσκεψη Μαρξιστικών οργανώσεων και αγωνιστών ενάντια στον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία οργανωμένη από το Διεθνές Σοσιαλιστικό Κέντρο “Κριστιάν Ρακόφσκι” και την ιστοσελίδα RedMed.org. Συμμετείχαν οργανώσεις και αγωνιστές από 26 χώρες. Οι σύντροφοι από το Κόκκινο Δίκτυο (Red Roja) από τη Βαρκελώνη στην παρέμβασή τους είπαν:
Οι ιμπεριαλιστές καταριούνται τον πόλεμο και εμφανίζονται να λαχταρούν την ειρήνη. Οι ίδιοι που εισέβαλαν στη Λιβύη, το Ιράκ ή τη Γιουγκοσλαβία και κατέλαβαν το Αφγανιστάν. Αυτοί που έχουν σκοτώσει στο όνομα της ελευθερίας, αυτοί που έχουν πραγματοποιήσει μαζικούς βομβαρδισμούς στο όνομα της δημοκρατίας. Αυτοί που επιτρέπουν στο Ισραήλ να υποβάλει σε μαρτύρια τον παλαιστινιακό λαό και να χτίζει και να γκρεμίζει στη Μέση Ανατολή χωρίς να νοιάζεται για κανένα διεθνές δίκαιο. Αυτοί που επέτρεψαν στο Ριάντ να αιμορραγήσει βάρβαρα την Υεμένη. Όλοι αυτοί σήμερα θέλουν να σταθούμε ενάντια στον πόλεμο και να καταδικάσουμε αυτή τη στρατιωτική επέμβαση… απλώς και μόνο επειδή διαταράσσεται ο συνεχής εγκληματικός ιμπεριαλιστικός παρεμβατισμός τους. Και πάλι, όπως τους συνέβη στη Συρία. Η εγκληματική τους αλαζονεία δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι δεν μπορούν πλέον να τριγυρίζουν σε όλο τον κόσμο ατιμώρητα και να επεκτείνουν τα πλοκάμια τους χωρίς όρια. Δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι δεν είναι αυτοί που αποφασίζουν ποιος μπορεί να διασπάσει μια χώρα (Κόσοβο) και ποιος όχι (Ντονμπάς).
Ο απλός πασιφισμός και ο κομφορμισμός θα μας οδηγήσουν να συμπορευτούμε με αυτό το κύμα βαρύγδουπων δηλώσεων, να πάρουμε τα ψέματα για πραγματικότητα και να τοποθετηθούμε σε ένα επίπεδο ηθικής ανωτερότητας. Θα μιλάμε για «τσαρισμό» και «ρωσικό ιμπεριαλισμό», όπως κάνουν πρακτικά όλοι οι «αναλυτές» στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου αυτή τη στιγμή. Σίγουρα, όπως μερικά από τα μέλη της «προοδευτικής κυβέρνησης» και άλλων οργανώσεων που διεκδικούν να μιλάνε στο όνομα του κομμουνισμού, θα βρίσκαμε κάποια φράση του Λένιν βγαλμένη εκτός πλαισίου, η οποία θα μας επέτρεπε να διατηρήσουμε τις ίσες αποστάσεις. Αυτό, όμως, θα σήμαινε να αποκηρύξουμε τις διεθνιστικές μας αρχές, και να αγνοήσουμε την υποστήριξή μας σε αυτούς που –ανεξαρτήτως του αν συμπίπτουμε ιδεολογικά, ανεξαρτήτως του βαθμού ιδεολογικής μας συγγένειας– πολεμούν ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια που θέλουν να τους μετατρέψουν σε δουλοπρεπή καθεστώτα και de facto αποικίες, χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό κυβερνήσεις ανδρεικέλων γεμάτες από νεοναζί, όπως αυτή ακριβώς που επιβλήθηκε στο Κίεβο μετά το υποκινούμενο από τις δυτικές δυνάμεις πραξικόπημα του 2014.
Ο πόλεμος κατά της Ρωσίας κηρύχθηκε από τις δυτικές δυνάμεις και ιδιαίτερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την κουστωδία τους πριν από δεκαετίες. Η βορειοαμερικανική υπερδύναμη, στον ξέφρενο αγώνα της να διατηρήσει την ηγεμονική της θέση που παραμένει κυρίως χάρη στις στρατιωτικές απειλές, έθεσε σε πολιορκία τη σλαβική χώρα, με αποκορύφωμα το 2015, όταν, μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν, ο ουκρανικός στρατός μαζί με ακροδεξιές ένοπλες ομάδες –όπως το τάγμα Αζόφ– μετέφεραν τον πόλεμο στα νοτιοδυτικά σύνορα της Ρωσίας.
Αυτός ο πόλεμος που ουσιαστικά ξεκίνησε με ένα πραξικόπημα φέρνοντας στην εξουσία μια ακροδεξιά χούντα κι η οποία προκάλεσε το θάνατο εκατοντάδων αντιφασιστών και εφάρμοσε μια πραγματική πολιτική ιδεολογικής εθνοκάθαρσης στη χώρα, είναι ο ίδιος πόλεμος που κλιμακώνεται σήμερα. Η διαφορά τώρα είναι ότι έχει ξεκινήσει μια νέα φάση στην οποία, αυτός που μέχρι τώρα βρισκόταν κολλημένος στη γωνία και πολιορκημένος, ανταπάντησε με δύναμη.
Όσοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα σήμερα για τους Ουκρανούς υπερεθνικιστές και για τις ρωσικές επιθέσεις στις στρατιωτικές τους εγκαταστάσεις –που τροφοδοτούνται από όπλα του ΝΑΤΟ– έχουν για χρόνια αποσιωπήσει τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις δικαιωμάτων που διαπράττει το καθεστώς του Κιέβου. Δυστυχώς, οι συνεχείς προκλήσεις από το 2015 από την Ουκρανία και τους δυτικούς της συμμάχους έχουν οδηγήσει σε αυτήν την κατάσταση. Μια κατάσταση, την οποία δεν επιθυμεί ο ρωσικός λαός, και που σίγουρα είναι μακριά από τα συμφέροντά του. Είναι το αποτέλεσμα μιας εκστρατείας πιέσεων και κατεδάφισης μιας χώρας που, για να υπάρξει, έχει μάθει ότι δεν μπορεί να το κάνει χωρίς το ένδοξο σοβιετικό παρελθόν της. Όλοι όσοι επιχειρούν να προβάλλουν σε αυτή τη συγκυρία μια στάση “καταδίκης και των δύο πλευρών” και προσπαθούν να διακηρύξουν γενικά ένα «Όχι στον πόλεμο», χωρίς να λάβουν υπόψη το ποιος, πώς, πού και πότε, πρέπει να αντιμετωπίσουν το ακόλουθο ερώτημα: Αν το Ιράκ είχε καταφέρει να χτυπήσει προληπτικά προτού ξεκινήσει η νεο-αποικιακή εισβολή ενάντιά του, θα το μετέτρεπε μια τέτοια ενέργεια σε επιθετική δύναμη; Άν η Παλαιστίνη εγκαθιδρυόταν ως κυρίαρχο κράτος και έδιωχνε τους Σιωνιστές εποίκους από την περιοχή, αυτό θα την καθιστούσε ιμπεριαλιστική δύναμη; Η Ρωσία με αυτή τη στρατιωτική επέμβαση μπορεί να ματαιώσει τα αποσταθεροποιητικά σχέδια του ιμπεριαλισμού ανατρέποντας ένα καθεστώς ανδρεικέλων που υποστηρίζεται μοναδικά και αποκλειστικά από τις δυτικές δυνάμεις με στόχο την υπονόμευση και ανατροπή της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και την ίδια στιγμή, η επέμβασή της μπορεί να αλλάξει απότομα το παιχνίδι των διεθνών σχέσεων, αυξάνοντας τις εσωτερικές αντιθέσεις μέσα στο ίδιο το ΝΑΤΟ.
Για όλους αυτούς τους λόγους, καλούμε τις οργανώσεις που αγωνίζονται για μια πραγματική ειρήνη, μια ειρήνη που δεν θα είναι μια μασκαράτα, το αποτέλεσμα καταναγκασμού και στρατιωτικής ισχύος της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής ολιγαρχίας, να μην υποστηρίξουν τον κυρίαρχο προπαγανδιστικό λόγο, αλλά να οργανώσουν επιτροπές αλληλεγγύης με το Ντονμπάς και να προετοιμάσουν κινητοποιήσεις που να υποστηρίζουν το δικαίωμά τους να μην γίνονται στόχος των φασιστών. Για άλλη μια φορά, προσφέρουμε τη μέγιστη αλληλεγγύη μας στο λαό του Ντονμπάς, ειδικά σε όλες εκείνες τις δυνάμεις που αντιπροσωπεύουν τους πιο προχωρημένους τομείς της ταξικής πάλης και της προόδου προς τον σοσιαλισμό.
Red Roja (Κόκκινο Δίκτυο – απόσπασμα της ανακοίνωσης της 24/2/2022). Toni Marcó – Enric Mompó από τη Βαρκελώνη (ισπανικό κράτος)
