Σε εγκατάλειψη η δημόσια υγεία

Στις 15 Μαρτίου 2017 η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων πραγματοποίησε 4ωρη στάση εργασίας στην Αττική και 24ωρη απεργία στην υπόλοιπη χώρα. Στην Αθήνα υπήρχε συγκέντρωση στην πλατεία Μαβίλη απ’ όπου ξεκίνησε (μη προγραμματισμένη) πορεία μέχρι το υπουργείο οικονομικών. Στην πορεία συμμετείχαν περίπου 3000 απεργοί και αλληλέγγυοι.

Οι υγειονομικοί σηκώνουν το ανάστημά τους ενάντια στη κυβέρνηση διεκδικώντας συνθήκες που θα μπορούν και οι ίδιοι να ζήσουν ανθρώπινα και θα μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο λαό. Μερικά από τα αιτήματά τους είναι η δωρεάν δημόσια υγεία με εύκολη πρόσβαση για όλους, η επαρκής χρηματοδότηση και στελέχωση των Νοσοκομείων, και του ΕΚΑΒ, και η ανάκτηση των Μνημονιακών απωλειών.

Με δηλώσεις τους οι εργαζομένων έκαναν σαφή τα προβλήματα της δημόσιας υγείας. Τα δύο σημαντικότερα κατά κοινή ομολογία είναι η έλλειψη αξονικών τομογράφων και η έλλειψη οδηγών του ΕΚΑΒ. Συχνό φαινόμενο είναι όχι απλά να στέλνουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο ασθενείς γιατί αδυνατούν να τους βοηθήσουν, αλλά ακόμα και να τους να κάνουν βόλτες τους με δικό τους μεταφορικό. Ακόμα πιο δυσβάστακτη, όπως αντιλαμβανόμαστε, είναι η κατάσταση σε νησιωτικές και ορεινές μονάδες. Άσχημη κατάσταση επικρατεί στο νοσοκομείο παίδων. Σύμφωνα με εκπρόσωπο των εργαζομένων, πέρα πέραν των προβλημάτων του νοσοκομείου, συχνά γονείς λόγω της ανέχειας αναγκάζονται να εγκαταλείψουν παιδιά στο νοσοκομείο – μέρος όπου, δυστυχώς, η υγεία τους βρίσκεται σε κίνδυνο.

Η κυβέρνηση που βγήκε εκμεταλλευόμενη τις ελπίδες του λαού, όχι μόνο αρνείται να δώσει λύση, αλλά, τώρα ετοιμάζει μέτρα που δεν τόλμησε (ή δεν πρόλαβε) να ψηφίσει η προκάτοχός της δεξιά κυβέρνηση. Η απελευθέρωση των απολύσεων και το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό θα κάνουν ακόμα πιο δυσβάστακτη την καθημερινότητα. Τα μέτρα στον τομέα της ψυχικής υγείας, στην οργάνωση των νοσοκομείων και την ιατρική εκπαίδευση έρχονται να δυσχεράνουν περισσότερο την κατάσταση καθιστώντας την παροχή υπηρεσιών υγείας ακόμα πιο δύσκολη.
Στον τομέα της υγείας το σύστημα που έχει σαν μέτρο αξιών το κέρδος ούτε μπορεί ούτε θέλει να κάνει κάποια παραχώρηση. Για αυτό είναι χρέος της επαναστατικής αριστεράς και της αναρχίας να δίνει το «παρών». Όσοι πιστεύουμε πως οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες είναι αδιαπραγμάτευτοι οφείλουμε να πάψουμε να περιμένουμε από τον καπιταλισμό να ικανοποιήσει τα αιτήματά μας. Οφείλουμε να δείξουμε στους συναδέλφους και τους συνανθρώπους μας πως μόνο μια επαναστατική διέξοδος μπορεί λύσει τα στοιχειώδη αιτήματα και το πιο βασικό, το ζήτημα της υγείας.

Σoφία Τσάρου