Την τρίτη κατά σειρά παράταση έχει λάβει η συγκριτική αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων βάσει του νόμου 4250/14.
Μετά την αποτυχία του υπουργεoύ Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κυριάκου Μητσοτάκη, να μαζέψει τις αποφάσεις επιμερισμού των ποσοστών ανά βαθμολογική κλίμακα από τους 105 γενικούς διευθυντές των 17 υπουργείων και τους 325 δημάρχους της χώρας στις 30 Ιουνίου, δόθηκε παράταση μέχρι την Παρασκευή 18 Ιουλίου.
Μέχρι την ώρα που η “ΝΠ” όδευε προς το τυπογραφείο δεν υπήρχε εικόνα για το αν και πόσοι γενικοί διευθυντές υπουργείων εξέδωσαν τις σχετικές αποφάσεις.
Ωστόσο ήταν γνωστό πως κανείς δήμαρχος δεν έκανε κάτι τέτοιο, υλοποιώντας την απόφαση της ΚΕΔΕ, με τη στήριξη της ΠΟΕ – ΟΤΑ.
Η αυτο-αξιολόγηση πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το αργότερο μέχρι 1 Αυγούστου, ενώ οι τελικές εκθέσεις αξιολόγησης θα πρέπει να εκδοθούν έως αρχές Σεπτεμβρίου.
Σύμφωνα με αυτές θα πρέπει το 15% των πολιτικών υπαλλήλων του δημοσίου (εξαιρούνται οι ένστολοι, οι εκπαιδευτικοί και γιατροί – νοσηλευτές) που αξιολογούνται να πάρει βαθμό 1 έως 6.
Το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 50.000 δημοσίους υπαλλήλους !
Σύμφωνα με τον ισχύοντα δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα (2007), όποιος υπάλληλος “κοπεί” δυο φορές στην αξιολόγηση, μπορεί είτε να υποβαθμιστεί οικονομικά ή ακόμα και να απολυθεί.
Της απειλής του Μητσοτάκη περί πειθαρχικής δίωξης των “απείθαρχων” δημοσίων υπαλλήλων, είχε προηγηθεί η απόφαση του πρωτοδικείου Αθηνών τη Δευτέρα 14 Ιουλίου με την οποία αναγνώριζε την απεργία – αποχή διαρκείας της ΑΔΕΔΥ ως “παράνομη” αλλά όχι “καταχρηστική”, αλλά και εσωτερικό έγγραφο του γ.γ. του Υπ. Διοικητικής Μεταρρύθμισης με το οποίο απειλούσε ευθέως με πειθαρχικές διώξεις όσους απειθαρχήσουν στο νόμο.
Την ίδια στιγμή, η ΑΔΕΔΥ μαζεύει ασυμπλήρωτα τα ατομικά φύλλα αυτο-αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, συνεχίζει την απεργία της, ενώ αναμένει την απόφαση της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 29 Ιουλίου για το αν θα ανασταλεί η διαδικασία της αξιολόγησης μέχρι την τελική απόφαση του στις 10 Οκτωβρίου.
Η νέα διαδικασία αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων είναι μία από τις άθλιες και κανιβαλικές “μεταρρυθμίσεις” που έχουν επιχειρήσει να εφαρμόσουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 έως και σήμερα.
Και προσπαθούνί να την επιβάλλουν με απειλές και πειθαρχικές διώξεις, μιας και κανείς δημόσιους υπάλληλος δεν πείθεται από αυτές τις μεθοδεύσεις.
Πρώτα απ’ όλα, οι δημόσιοι υπάλληλοι αξιολογούνται για τις “επιδόσεις” του 2013 ενόσω κανείς εξ αυτών δεν ήξερε για την αλλαγή του τρόπου αξιολόγησης.
Κατά δεύτερον αποτελεί απαύγασμα ρατσισμού να θεωρεί κανείς ότι “υποχρεωτικά” το 15% των υπαλλήλων είναι μη αποδοτικό. Σε καμία χώρα της κόσμου δεν υπάρχει ένα τέτοιο μοντέλο αξιολόγησης στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Επειδή η κυβέρνηση θέλει να μειώσει τους μισθούς ή και να διώξει αυτούς τους υπαλλήλους, θέλει να τους βγάλει ντε και.. καλά άχρηστους.
Κατά τρίτον, αφού μείωσε κατά 25% το πλήθος των εργαζομένων και κατ’ άλλο τόσο και παραπάνω τους μισθούς τους (χωρίς να λαμβάνονται οι μειώσεις που προήλθαν από φόρους, ακρίβεια, ανεργία των παιδιών τους κλπ.), απαιτεί η κυβέρνηση και σούπερ επιδόσεις απ’ αυτούς. Την ίδια στιγμή, ο φόρτος εργασίας στη συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων υπηρεσιών έχει εκτιναχθεί. Με τη συγκριτική αξιολόγηση ενισχύεται μόνο το “γλύψιμο” και η “ρουφιανά” μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων και όχι οι επιδόσεις τους. Αυτός είναι ο “φιλελευθερισμός” του “κυρίου” Μητσοτάκη…
Κατά τέταρτον, δεν αποτελεί καμία “αποκατάσταση” της ισότητας μεταξύ των εργαζομένων του δημοσίου και του ιδιωτικού “τομέα”, η εξαθλίωση των δημοσίων υπαλλήλων. Μετά από κάθε χτύπημα στους δημόσιους υπαλλήλους έρχεται ένα άλλο για εκείνους του ιδιωτικού τομέα και αντίστροφα. Για παράδειγμα το 2012 μειώθηκε κατά 22% ο κατώτατος μισθός των ανειδίκευτων εργατών και το 2013 καταργήθηκε οριστικά ο 13ος και 14ος μισθός, αλλά και η 13η και 14η σύνταξης για όλους τους συνταξιούχους, δημόσιου και ιδιωτικού “τομέα”.
Πρόκειται μία διαρκή “εξίσωση” προς τα… κάτω, η οποία δεν θα σταματήσει αν δεν τη σταματήσουν οι… από κάτω, όλοι οι εργαζόμενοι και άνεργοι εργάτες, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό “τομέα” ανατρέποντας τα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού και τις κυβερνήσεις που τα επιβάλλουν.
Δ.Κ.
