Την Δευτέρα 8 Ιουλίου υπογράφθηκε η συμφωνία μεταξύ του Προσωρινού Στρατιωτικού Συμβουλίου και της Συμμαχίας για Ελευθερία και Αλλαγή για την σύνθεση της προσωρινής κυβέρνησης, που θα οδηγήσει το Σουδάν σε εκλογές σε βάθος τριετίας. Σε μια απότομη αλλαγή στάσης της χούντας, αποδέχθηκε την πρόταση των διαμεσολαβητών της Αφρικανικής Ένωσης για προσωρινή κυβέρνηση αποτελούμενη από εφτά μέλη – τρεις στρατιωτικούς, τρεις πολίτες και έναν επικεφαλής που θα εναλλάσσεται, προερχόμενο εκ περιτροπής από τους στρατιωτικούς και από το συντονιστικό των επαναστατών.
Η συμφωνία χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό τόσο από την χούντα, όσο και από το συντονιστικό των επαναστατών -όπως και από την Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ, την Αίγυπτο, τις ΗΠΑ και την ΕΕ- όμως ο λαός του Σουδάν φάνηκε πιο επιφυλακτικός, με τους “εορτασμούς” στους δρόμους του Χαρτούμ να είναι άμαζοι και υποτονικοί. Εκφράζονται βάσιμοι φόβοι ότι η κίνηση αυτή δεν είναι τίποτα παρά μια απόπειρα της χούντας να κερδίσει χρόνο και να εδραιώσει την εξουσία της.
Την αμέσως επόμενη μέρα φάνηκε και ο πραγματικός λόγος για τον ενθουσιασμό της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΑΕ, αφού ανακοινώθηκε πως μαζί με την υλικοτεχνική υποστήριξη που παρέχουν τα ΗΑΕ και η Αίγυπτος στις δυνάμεις του αλ Χαφτάρ στην Λιβύη θα ενισχυθεί και από σουδανούς στρατιώτες, όπως και με δυνάμεις παραστρατιωτικής οργάνωσης από το Τσαντ (οργάνωση με στενούς δεσμούς με τις Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης του Σουδάν). Σε όλα αυτά είναι συνένοχη και η ΕΕ, αφού εκτός από την Λιβυκή ακτοφυλακή χρηματοδοτεί και τις Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης στο Σουδάν -και έτσι και τις παραστρατιωτικές οργανώσεις με σχετίζονται με αυτές- για να “ελέγχουν” την ροή των προσφύγων από την αφρικανική ενδοχώρα στα ευρωπαϊκά σύνορα.
Marius V.