Ταυτότητα φύλου: η μάχη δεν τελείωσε – τώρα αρχίζει
Ως ένα βήμα πίσω μπορεί μόνο να χαρακτηριστεί το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ. Ουσιαστικά το κατατεθέν νομοσχέδιο αποτελεί θεσμική κατοχύρωση του ήδη κεκτημένου από ακτιβιστές, με πολύ πιο γραφειοκρατική αντιμετώπιση. Η κυβέρνηση δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο την διαδικασία, δεν αφαίρεσε το στάδιο της δικαστικής ακρόασης όπως περιμέναμε, τουναντίον κατέστησε υποχρεωτική την παρουσία στο δικαστήριο. Επίσης ένα παντρεμένο άτομο δεν δικαιούται να αλλάξει έγγραφα του και άγνωστο παραμένει το μέλλον των παιδιών του. Ο Σύριζα κατήργησε την υποχρεωτική στείρωση με το ένα χέρι για να στερήσει με το άλλο το δικαίωμα στην γονεϊκότητα. Ο Σύριζα δεν αναγνώρισε την αυτονόητη αλλαγή εγγράφων με μια απλή και ανέξοδη ληξιαρχική πράξη που είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για χιλιάδες συμπολίτες μας, αλλά διατήρησε την δικαστική διαδικασία. Το γεγονός ότι καλείται ένας θεσμός να αποφασίσει για την αυτοδιάθεση και τον αυτοπροσδιορισμό ενός ανθρώπου είναι μια ακόμα έκφανση της βιοεξουσίας στον καπιταλισμό.
Η συζήτηση που άνοιξε με όλη τη συντηρητική ρητορική εκφράζει την κρίση εξουσίας του πολιτικού συστήματος, όπου σε κάθε ρωγμή του φέρνει τα πιο αντιδραστικά του στοιχεία στην επιφάνεια. Τα μικροπολιτικά παιχνίδια μεταξύ των αστικών κομμάτων κάνουν ορατό το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται. Oι προσπάθειες για ψυχιατρικοποίηση του ζητήματος από πλευράς ΝΔ έρχεται σε σύγκρουση τόσο με την ίδια την έννοια Δημοκρατικό Δικαίωμα όσο και με την την Ψυχιατρική Εταιρία, που με ανακοίνωσή της βρίσκει σωστή την κατεύθυνση της μη ζήτησης γνωματεύσεων. Η ταυτότητα φύλου δεν είναι θέμα ψυχικής ασθένειας, που και πάλι δεν δεχόμαστε για κανένα λόγο οι ψυχικά πάσχοντες να είναι είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Με μια θέση της η συντηρητική δεξιά, κατάφερε να προσβάλει τα δημοκρατικά δικαιώματα σε δύο κατηγορίες καταπιεσμένων πολιτών, και αυτό είναι ντροπή στην ευνομούμενη πολιτεία που θέλουν να μας πείσουν ότι ευαγγελίζονται!
Η μεγάλη απογοήτευση προέρχεται από το μόνο αριστερό εργατικό κόμμα, που συμμετείχε στον κοινοβουλευτικό διάλογο, το ΚΚΕ. Πέρα από εντελώς αντιδιαλεκτικές θέσεις περί ανυπαρξίας κοινωνικού φύλου, το σταλινικό ΚΚΕ αρνήθηκε να ψηφίσει το αυτονόητο με το πρόσχημα ότι ο καπιταλισμός μεταχειρίζεται τα ατομικά δικαιώματα σαν ζήτημα ατομικής επιλογής που εξατομικεύει και αποκόβει το υποκείμενο από τα κοινωνικά δικαιώματα και τον ταξικό προσανατολισμό. Το ΚΚΕ σωστά βλέπει στις πολιτικές ταυτότητας που προωθεί ο καπιταλισμός, το ζήτημα της εξατομίκευσης και της αποξένωσης. Ωστόσο επιμένει να αγνοεί το πόσο εξατομικεύονται και απομονώνονται τα τρανς άτομα λόγω του αποκλεισμού που υφίστανται. Το ΚΚΕ αρνείται να καταλάβει πόσο πιο πολύ εξατομικεύει και αποξενώνει μια ολόκληρη καταπιεσμένη κοινότητα η απουσία αυτής της ρύθμισης. Είναι απαράδεκτο το κοινοβουλευτικό κόμμα που διεκδικεί το ρόλο της πρωτοπορίας, να συναγωνίζεται σε συντηρητισμό τους ΑΝΕΛ και την Ένωση Κεντρώων.
Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε δεν υπήρξε παραχώρηση, αντίθετα υπήρξε υπαναχώρηση από το ήδη κεκτημένο. Στη σελίδα του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών διαβάζουμε: “Οι περιορισμοί και οι ελλείψεις του νομοσχεδίου είναι πολλοί και σημαντικοί, και δεν μας επιτρέπουν να γιορτάσουμε την ψήφισή του, όπως θα έπρεπε”. Και η πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα σκληρή.
Τα δημοκρατικά δικαιώματα για αυτοπροσδιορισμό των τρανς ατόμων, για την αυτοδιάθεση των σωμάτων τους με χορήγηση ορμονών χωρίς την απαίτηση ψυχιατρικών γνωματεύσεων, την κάλυψη των ιατρικών διαδικασιών από το ΕΣΥ και η εξάλειψη των διακρίσεων από θεσμικούς και κοινωνικούς παράγοντες είναι αδιαπραγμάτευτα. Ωστόσο ο καπιταλισμός δείχνει ξεκάθαρα στην περίοδο της σήψης του, πως δεν μπορεί ούτε θέλει να κάνει κάποια παραχώρηση. Οι διεκδικήσεις των κινημάτων των καταπιεσμένων δεν μπορούν να πραγματωθούν αν τα ρυάκια δεν συνδεθούν σε ένα ισχυρό ποτάμι. Και αυτό το ποτάμι δεν μπορεί να περιοριστεί στο υπάρχον σύστημα. Οι διεκδικήσεις ελευθεριών, αλλά ακόμα και η ίδια η επιβίωση της ανθρωπότητας μόνο με την καθολική πανανθρώπινη χειραφέτηση, σε μια κοινωνία χωρίς όρους κέρδους, μπορούν ικανοποιηθούν. Η πάλη για εργατική εξουσία, σε συνδυασμό με το ζήτημα της πάλης κατά του σεξισμού και του συντηρητισμού μέσα στην ίδια την εργατική τάξη, είναι απαραίτητη όσο ποτέ.
Διεκδικούμε τα δικαιώματα όλων, ώστε “η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός θα είναι όρος για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων” (Μαρξ Ένγκελς: Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος) – συνθήκη που μπορεί να υπάρξει μόνο στα πλαίσια της εργατικής εξουσίας και του κομμουνισμού. Καλούμε όλους τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους στην πάλη για την επανάσταση και τον κομμουνισμό, κάνοντας ο καθένας την αυτοκριτική του και σπάζοντας τους αμοιβαίους φραγμούς. Κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν θα είναι ελεύθερο αν δεν είναι όλα!
ΕΕΚ, 18/10/2017
