της Javiera Miranda
Το ολυμπιακό άλμα των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης πάνω από τις ράγες του υπόγειου μετρό του Σαντιάγκο επισφραγίζει από την αρχή τον πρωταγωνιστικό ρόλο των νέων και τον θεμελιώδη ρόλο τους στην επαναστατική διαδικασία, αγκαλιάζοντας δύο εγκάρδιες εθνικές απαιτήσεις: πρώτον, τον τερματισμό της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης και της προνομιακής πρόσβασης σε αυτήν που υπάρχει και, δεύτερον, το τέλος στη βαρβαρότητα της Εθνικής Υπηρεσίας Ανηλίκων (SENAME).
Όσον αφορά το πρώτο σημείο, οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κατέληξαν γρήγορα στο συμπέρασμα ότι πρέπει να διατηρήσουν την πολιτική ανεξαρτησία τους από τα παραδοσιακά κόμματα, και έτσι η Συντονιστική Συνέλευση των Μαθητών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ACES) έχει ήδη απομακρυνθεί από τις γραφειοκρατικές διαδικασίες με τη ρήξη της με το Συμβούλιο Κοινωνικής Ενότητας (MUS).
Τη δεύτερη εβδομάδα του Ιανουαρίου, φοιτητές από όλη τη Χιλή σαμποτάρισαν την υποβολή της Επιλογής Πανεπιστημιακής Εξέτασης (PSU), έτσι η κυβέρνηση αποφάσισε να αρνηθεί νομικά την πρόσβαση στο πανεπιστήμιο σε όσους εμπλέκονται, και θα υποβάλει αγωγή με βάση τον Νόμο Κρατικής Ασφάλειας εναντίον ορισμένων εκπροσώπων της μαθητικής συνέλευσης για να τους φυλακίσει.
Οι πρωτοβουλίες σαμποτάζ των δευτεροβάθμιων σχολείων κατά της κυβέρνησης όχι μόνο έχουν μεγάλη επίδραση, αλλά εκπληρώνουν επίσης έναν δυναμικό ρόλο για την πάλη του συνόλου του εργατικού πληθυσμού. Ένα παράδειγμα αυτού το γεγονότος ήταν τα οδοφράγματα που διατήρησαν οι κάτοικοι της κοινότητας Pudahuel (Σαντιάγο) για δέκα ώρες και οι επιθέσεις κατά του αστυνομικού τμήματος της εν λόγω συνοικίας όταν ένας μπάτσος χτύπησε με περιπολικό έναν νεαρό από τη συνοικία, που διαδήλωνε κατά της PSU.
Όσον αφορά το δεύτερο και λιγότερο γνωστό ζήτημα εκτός της Χιλής, πολλοί από τους μαχητές που αγωνίζονται με υπερηφάνεια στην Πρώτη Γραμμή είναι ανήλικοι από τη SENAME, οι οποίοι, πέρασαν από ακραίες συνθήκες κράτησης, πείνας, ναρκωτικών, εγκατάλειψης, σωματικής βίας και σεξουαλικής κακοποίησης μέσα στις οικογένειές τους, λόγοι για τους οποίους το κράτος αποφάσισε να τους παραδώσει στη SENAME. Tώρα οι ίδιοι οι νεολαίοι δραπετεύουν από αυτήν για πανομοιότυπους λόγους με αυτούς που βρέθηκαν εκεί.
Οι νέοι αυτοί δεν χρειάζονται κανέναν να τους κάνει διάλεξη για την εξάντληση αυτού του καθεστώτος και τις ανάγκες μιας επανάστασης. Είναι μάλλον αυτοί που «δίνουν» τη διάλεξη, και το κάνουν χωρίς αμφιβολίες ή δισταγμούς στις συνελεύσεις τους ή μπροστά στα οδοφράγματα αντιμετωπίζοντας το γκουαντανάκο (το τεθωρακισμένο που πετά πεπιεσμένο νερό) και το κουνάβι (το όχημα που ρίχνει αέριο).
Κόκκινες καρδιές, δυνατές καρδιές
Μαζί με τους φοιτητές, οι γυναίκες είναι οι πρώτες που ρίχνονται στη μάχη και οι τελευταίες που υποχωρούν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων. Αυτό δεν είναι ασυνήθιστο σε μια χώρα όπου η μετακίνηση των ανθρώπων οργανώνει κυρίως γυναίκες γύρω από το ζήτημα της στέγασης, και όπου οι κύριες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ιδρύθηκαν και οργανώθηκαν από συντρόφους και μητέρες κρατουμένων που εξαφανίστηκαν από τον Πινοσέτ.
Έχουν αποκτήσει τη φήμη ότι είναι απερίσκεπτες και τολμηρές. Στην πρώτη γραμμή, επιδεικνύουν τις σφεντόνες τους με απαράμιλλο ηρωισμό, και λίγο πιο πίσω, δεκάδες γυναίκες φθάνουν μεταφέροντας σάντουιτς και αναψυκτικά για να διανεμηθούν μεταξύ των μαχητών που αγωνίζονται για ώρες εναντίον των μπάτσων.
Αναμφίβολα, το κίνημα έχει έντονο φεμινιστικό και αυτονομιστικό τόνο, ιδίως μεταξύ των νεότερων μελών της πρώτης γενιάς πανεπιστημιακών φοιτητριών που ζουν με τις οικογένειές τους, οι οποίες έχουν αποδυναμώσει το ταξικό περιεχόμενο των συζητήσεών κατά τη μετάβασή τους από το σπίτι στο πανεπιστήμιο. Ωστόσο, στις γειτονιές δεν καθυστέρησαν να ξεπεράσουν τους άνδρες και να επιτεθούν στα αστυνομικά τμήματα, όπου οι μπάτσοι βίαζαν τις συντρόφισσές τους. Όπως η ACES έτσι και η Συντονίστρια 8M έχει ήδη αποφασίσει να έρθει σε ρήξη με την MUS κατηγορώντας την ότι έχει εξαφανίσει το αίτημα για παραίτηση του Piñera.
Εκτός από την καταπολέμηση της βίας και τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων, το κίνημα πρέπει να καταλήξει γρήγορα στο συμπέρασμα ότι η χειραφέτησή μας κατά του Κεφαλαίου και της ιδεολογίας του ανδρισμού και του μίσους μπορούν να διασφαλιστούν μόνο από μια Σοσιαλιστική Επανάσταση στην οποία θα έχουμε διαδραματίσει ηγετικό ρόλο και έναν ταξικό ρόλο που μας αφήνει με την απαραίτητη εμπειρία για να οικοδομήσουμε τη νέα κοινωνία που απαιτούμε.
11/01/2020
